พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [20.สัตตตินิบาต] รวมชาดกที่มีในนิบาต
[179] หากว่าสังคหวัตถุเหล่านี้ไม่พึงมีไซร้
มารดาไม่พึงได้การนับถือหรือการบูชาเพราะเหตุแห่งบุตรเลย
หรือบิดาไม่พึงได้การนับถือหรือการบูชาเพราะเหตุแห่งบุตรเลย
[180] ก็เพราะบัณฑิตทั้งหลายพิจารณาเห็นสังคหวัตถุเหล่านี้โดยชอบ
เพราะฉะนั้น จึงบรรลุถึงความเป็นผู้ใหญ่
ทั้งบัณฑิตเหล่านั้นยังเป็นผู้น่าสรรเสริญอีกด้วย
[181] มารดาและบิดาทั้งหลายบัณฑิตกล่าวว่า
1. เป็นพรหมของบุตร
2. เป็นบุรพาจารย์ของบุตร
3. เป็นผู้ควรของต้อนรับบูชาของบุตร1
4. เป็นผู้อนุเคราะห์หมู่สัตว์คือบุตร
[182] เพราะเหตุนั้น บัณฑิตพึงนอบน้อมและพึงสักการะ
มารดาและบิดาทั้ง 2 นั้นด้วยข้าวและน้ำ
ด้วยผ้านุ่งผ้าห่มและที่นอน ด้วยการอบตัวและอาบน้ำให้
และด้วยการล้างเท้าทั้ง 2 ให้ท่าน
[183] เพราะการบำรุงมารดาและบิดาทั้ง 2 นั้น
บัณฑิตทั้งหลายจึงสรรเสริญเขาในโลกนี้ทีเดียว
เขาตายไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสวรรค์ ดังนี้แล
โสณนันทชาดกที่ 2 จบ
รวมชาดกที่มีในนิบาตนี้
1. กุสชาดก 2. โสณนันทชาดก
สัตตตินิบาตจบ
เชิงอรรถ :
1 มารดาและบิดาเป็นพรหมของบุตร เพราะเป็นผู้เสมอด้วยพรหม คือ สูงสุด ประเสริฐสุดของบุตร เป็น
บุรพาจารย์ คือ เป็นอาจารย์คนแรกของบุตร เป็นผู้ควรของต้อนรับบูชา คือ สมควรแก่สักการะ
อย่างใดอย่างหนึ่งของบุตร (ขุ.ชา.อ. 8/181/197)
